Zaterdag 23-11-2019: Soms is schaken niet alleen een meesterlijke sport vol verrukkingen maar ook wel eens zwaar, verschrikkelijk zwaar. Dan is het behalve genieten vooral een kwestie van hardnekkig strijden.
Dat was nodig voor de twee teams van De Kentering. Het eerste team had een tegenstander met gemiddeld 50 ratingpunten meer, het tweede zag een sterrenformatie tegenover zich met gemiddeld 250 ratingpunten meer.
Het was voor Jan Arts en Wilbert van Eijk dan ook bepaald geen schande om te verliezen van tegenstanders met respectievelijk 100 en 200 ratingpunten meer. David Bruggeman, Hans van Eijk, Tom Fürstenberg en Johan Knuvers sleepten er een remise uit, waarbij Johan een berg van 100 ratingpunten hoger moest beklimmen, een hoogstandje dus.
Waren er ook overwinningen te begroeten? Jazeker. Stan Heijmans en Luc Seuter graaiden met gretige vingers de volle winst van het schaakbord. En ook de tegenstander van Luc was er een met een veel dikkere portemonnee aan ratingpunten dan Luc heeft. Zo werd het 4-4, een mooi resultaat.
Het tweede team trachtte met de moed der wanhoop een klinkende prestatie neer te zetten maar dat kon niet vertaald worden in een wonder van een overwinning. Zes dappere schakers moesten tegen wereldtoppers van 200 ratingpunten meer opboksen, Dick van Leeuwen en Paul Willemen zelfs tegen mastodonten van ruim 300 punten meer. Dat werden dus heel begrijpelijk zes nullen.
Sommige schakers kunnen echter, wanneer het hele team in een moeras van nederlagen dreigt om te komen, als krankzinnige kikkers zich met een reusachtige sprong in veiligheid brengen. Dat was dit keer het geval met Hans Kranenbarg en Peter Zijderveld. Hans liet zich door een tegenstander van 200 ratingpunten meer niet van de wijs brengen en bereikte een mooie remise. Peter knalde er zelfs een ongelooflijke winstpartij uit tegen een kanjer van bijna 300 punten meer.
Dat zijn mooie dingen van het schaken, hele mooie dingen.