 Johan |
 Hans |
 Leon |
 Ton |
25-10-2022: Al enkele weken prijken ze boven aan de algemene rangschikking: Johan Knuvers en Hans Kranenbarg, de nieuwe leiders, wat onwennig misschien met hun toppositie en nog niet ‘getooid’ met de koele heersersblik van de van zichzelf overtuigde kampioen. Ze zijn het nog samen, gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Vandaar wellicht dat ze gisteravond in hun onderlinge duel tot een remise besloten.
Dat brengt wel het gevaar met zich mee, dat de concurrentie naderbij sluipt. En ja hoor, Leon ter Beek is intussen op gelijke hoogte gekomen, door Wilbert van Eijk te verslaan en daarmee heeft de samenhang aan de top kleine scheurtjes opgelopen. Het valt niet mee, om een driehoeksverhouding stabiel te houden. Ik vrees dat er klappen gaan vallen. De wedstrijdbenadering van Leon schijnt het midden te houden tussen die van een vos en een tijger, maar wel met een menselijk gezicht. Dus er is hoop op zachtheid en naastenliefde.
We hadden gisteren met nog een andere leider te maken, en wel met een inval-wedstrijdleider, Ton Snoeren. Nu kan ik je verzekeren, dat een invaller nooit te benijden is. Ik heb zelf in een grijs verleden enkele keren ingevallen voor een zieke onderwijzer en ik voel nog steeds de ongemakkelijke aanwezigheid van het gapende gat van kennisgebrek, voor een deel veroorzaakt door onvoldoende informatie door de collega’s.
Gelukkig is Ton niet de eerste de beste, geen nieuweling zoals ik destijds was. Wel dreigde hij, denk ik, in de valkuil van onvoldoende informatie te duikelen over de afwezigheid van twee door de computer ingedeelde schakers.
Daar zaten Cees van Zelst en ik dan, geruime tijd met onze duimen te draaien zonder een tegenstander in de buurt. Een goede wedstrijdleider trekt zich die situatie aan en dat deed Ton. Bij gebrek aan volledige kennis moest hij putten uit zijn inzicht, ervaring en gevoel voor schaakplezier, met één woord uit de bron van wijsheid. Cees en ik mochten tegen elkaar en de afwezigen zouden dan later eveneens tegen elkaar kunnen spelen.
In de vredige rust van een diep denkende zaal schakers kon ook Ton zich vervolgens aan zijn eigen partij gaan wijden. Gracias Ton, gracias.
Dank Tjeu voor de wijze woorden !