 Jan Arts (rechts) kon na zijn snelle zege buiten verder dollen met de tegenpartij. |
 Hans Kranenbarg (rechts) legde met een ijzersterk centrum de basis voor zijn victorie. |
 David Bruggeman maakte indruk met zijn bijna-overwinning. |
 Arjan Gras kwam aan het 3e bord ook niet verder dan een bijna-overwinning. |
7 februari 2015: een onvergetelijke dag in café-zaal ‘D’n Beer’, waar de twee thuis spelende teams zeer succesvol opereerden tegen de achttallen van Veldhoven, allebei ruim 100 ratingpunten sterker dan die van ‘De Kentering’. Een dag ook waarop iedereen van de thuisclub gelijk leek te hebben.
Om te beginnen kon Jan Arts wel eens gelijk hebben. Jan, voorstander van een flexibele bordbezetting, propageerde al geruime tijd met verve zijn theorieën over de zwierige rondootjes in zijn favoriete roulette-opstelling. De captains Stan Heijmans en Geert Smulders-Dinh vonden dat ook, brachten een radslag aan in de bordbezetting en haalden hun gelijk tegen hun sterke tegenstanders dank zij een verrassend gelijk spel van het eerste team en een royale overwinning van het tweede.
Het was dan ook kassa aan de laagste 4 borden: 3 punten voor team 1 en 3½ punt voor team 2. Dat leek allemaal prachtig maar het was wel messen slijpen en billen knijpen voor de buit binnen was. Martie van der Sanden bouwde aan het 6e bord een verzorgde partij op, even bedaard als de verzorgde manier waarop hij zijn zetten noteert, en dat resulteerde in ademnood bij de tegenstander. Allebei een punt, dus hadden ze allebei gelijk.
Ton Wouters en Johan Knuvers aan bord 7 en 8 vulden dat aan met 2 mooie remises. Toch was de in de 1e klasse debuterende Johan ontevreden met zijn remise, want hij zou gewonnen hebben als hij een matcombinatie niet over het hoofd had gezien. Daarin had Johan helaas gelijk.
Bord 2, 3 en 4 incasseerden een 0, wat een tussenstand van 4-3 voor Veldhoven opleverde. Nu moest captain Stan Heijmans aan het 1e bord persoonlijk bewijzen dat hij echt gelijk had. Dat deed hij in een onnavolgbaar eindspel, waarin hij als een illusionist de stukken bezwerend beroerde met oog voor het kleinste detail, ja voor het onmogelijke, misschien wel voor een magisch 65e veld, dat hij in kon schakelen voor een opmars naar de zege. Eindstand: 4-4.
Het 2e team had van Johan Knuvers te horen gekregen, dat het wel degelijk in de 2e klasse thuis hoort. Johan kreeg gelijk: Veldhoven werd met vorstelijke cijfers aan de kant gezet. Hans Fagel had met zijn overwinning in een voorwedstrijd zijn teamgenoten al een kontje gegeven bij hun opstap naar een lonkende zegetocht: 1-0. Jan Arts, liefhebber van een gezwinde, frivole schaakpartij, overdonderde zijn tegenstander door de snelheid waarmee hij zijn stukken activeerde en de effectiviteit van hun actieradius: 2-0.
Indrukwekkend ook ging de debuterende David Bruggeman te werk, die in een oogwenk de witte verdediging volledig had omsingeld en alleen zijn toren op a8 buiten spel hield. Winnen leek een kwestie van tijd, totdat hij zich verrekende met een stukoffer. Indrukwekkender nog was de wijze waarop hij met een stuk minder terugvocht, de dame veroverde en uiteindelijk een dikke plusremise haalde: 2½-½. Ook Arjan Gras was aan het 3e bord voortvarend gestart, won een kwaliteit maar verrekende zich eveneens, zodat hij de kwaliteit weer verspeelde en in een remise moest berusten: 3-1.
Hans Kranenbarg slaagde er opnieuw in, om een krachtig opgebouwde stelling met een ijzeren centrum niet weg te blunderen maar doeltreffend af te ronden: 4-1. Ton Snoeren en Paul Willemen deden goed werk aan het 1e en 2e bord, door daar de stand gelijk te houden: 5-2.
De enige die verlies leed en zwaar teleurgesteld terug keek op zijn partij, was Peter Zijderveld, die nijdig opmerkte dat zijn opening bagger was en het vervolg klodder en flodder: 5-3. Als hij daarmee gelijk zou hebben, heeft op deze wedstrijddag eigenlijk iedereen van ‘De Kentering’ gelijk gehad.