 23-9-2019: Stan Heijmans (rechts) gaat met d5 het centrum en het initiatief van wit overnemen, waarmee hij de kiem legt voor het verjagen van concurrent Marc Smits uit de top-5. |
 Paul Willemen (rechts) is nu even klaar met de pijnbank. Na de tortuur door Tom Fürstenberg vorige week moest hij nu de zweepslagen van Leon ter Beek verduren. |
Maandag 23-9-2019: Het is dringen en wringen in de top-5. Met kloppend hart hebben we de val van de coryfeeën Ton Snoeren en David Bruggeman uit de schaakhemel van De Kentering meebeleefd. Ton is linea recta naar Polen vertrokken om met een vakantierondreis te herstellen van de opgelopen verwondingen. Ik vrees dat Polen in de mist van de herfst misschien even inspirerend voor een schaker zal zijn als een reeks van tien verliespartijen. David probeert met positieve schaakresultaten uit het dal te klimmen. Met een overwinning op Peter Zijderveld lijkt hij de eerste stap te hebben gezet.
Waar blijven mannen als Johan Knuvers, Luc Seuter en Wilbert van Eijk? Kwaliteit genoeg maar ze missen nog stabiliteit. Ooit hebben ze op de drempel van ons schaakwalhalla vertoefd.
Met drie overwinningen op rij zijn Stan Heijmans en Cees van Zelst de sterkhouders der sterken. Stan wipte Marc Smits de top-5 uit en Cees meldde zich met winst op Dick van Leeuwen aan als zijn grote concurrent van dit moment. Marc kon zijn verrassende optreden tegen David Bruggeman, dat bol stond van vrijmoedige, risicovolle aanvalszucht, geen passend vervolg geven. Stan schakelde met d5 resoluut het centrum van Marc uit en scheurde met de ruil van zijn loper tegen een paard de koningsstelling open, die zodoende een gapend gat vertoonde dat pijn deed aan de ogen.
We weten intussen dat ons keizersysteem heel coulant is voor de niet-speler. Daardoor blijft Tom Fürstenberg voorlopig op de 3e plaats bivakkeren. Twee nieuwe gezichten in de top-5: Hans van Eijk en Leon ter Beek nestelden zich op plaats 4 en 5. Vorige week gaven ze elkaar met een remise geen duimbreed toe, vandaag schoven ze de top binnen met overwinningen op Pieter Roos en Paul Willemen.
De enige remise van deze avond werd door Hans Fagel en Jan Arts afgesloten. Zij begonnen hun partij met het tappen van moppen, een mooi begin voor schakers die naar een harmonieuze ontmoeting streven. Ook al hadden ze hiermee hun wapens inclusief strijdbijl in het gras gelegd, ze gaven hem vervolgens wel van katoen, hoor. Maar verder dan een blauw oog voor Jan en een bloedneus bij Hans kwam het niet. Ook in het resultaat deelden ze hun gezamenlijke schaakvreugde: een machtig mooie remise.