 De eenzame strijd van Johan Knuvers op de Poolvlakte van de Dreigende Nederlagen |
 Tjeu Segers (links), vervanger van Jan Arts in Kentering 2, verloor zijn partij tot zijn eigen stomme verbazing |
Of het nu kwam door een extra lange koestering op het zonovergoten terras van D’n Beer of door de inspirerende aanwezigheid in hun midden van het zonnetje in huis, Jan Arts, het zal voor de schaakwetenschappers een mysterie blijven, waar de schakers van De Kentering 1 de kracht vandaan haalden, om op 29 maart tegen De Combinatie 2 uit Asten zich als een gestaald kader op te stellen. Natuurlijk, hun krijgshaftige houding, hun martiale blikken en hun speelse elleboogstootjes verrieden een strijdbare instelling, die vast en zeker een demotiverende uitwerking gehad moet hebben op hun tegenstanders. Het zou echter wel te ver voeren om te veronderstellen, dat dit de reden geweest zou kunnen zijn van de absentie van de eerste-bordspeler uit Asten. In ieder geval was het meteen raak: 1-0.
En het hield niet op: de schaaktank van De Kentering denderde door en rolde over iedere barrière en hinderlaag heen. Het mag dan ook geen wonder heten, dat geen enkele speler zijn partij verloor. Rob Maas, Martie van der Sanden en Wilbert van Eijk weigerden doodeenvoudig een verliespartij te incasseren en lieten zich na hun remises door hun bewonderaars feliciteren. Na de toegejuichte zegepraal van Hans van Eijk, die door zijn teamgenoten bijna werd plat geknuffeld, stond het 4-2 voor de thuisclub.
De uitslag van de partij van Jan Arts, die de eindspelfase had bereikt, kon beslissend zijn. Ook al keek Jan een beetje verwilderd om zich heen naar de al maar aangroeiende schaakmenigte rondom zijn bord, zijn blik bleef de schittering behouden van een redder in donkere tijden, die het duister verjaagt en de volle warmte van de lentezon naar binnen brengt. Daar kon zijn tegenstander dan ook niet tegen op: 5-2, waarmee Jan de man of the match werd. Nu verplaatste de schaakgekke mensenmassa zich naar het bord van Raymond Smulders, die de toeschouwers met ijzeren geduld en gouden toewijding toonde, dat ook deze partij niet verloren mocht gaan: 5½-2½.
De Kentering 2 bofte niet, dat ze in de slagschaduw van Grote Broer moest opereren. Vooral de grond onder de tafels van de eerste vijf borden voelde hard en koud aan als een poolvlakte in een ijzingwekkende sneeuwstorm. Het was Luc Seuter, Peter Zijderveld, Hans Kranenbarg, Johan Knuvers en Tjeu Segers dan ook nauwelijks kwalijk te nemen, dat de nullen als sneeuwballen van hun borden rolden: 0-5.
Gelukkig wist het buiten de deur waaiende lentebriesje de laatste drie borden te bereiken: Geert Smulders-Dinh behaalde een daverende, snelle stukkenverslindende overwinning. Hans Fagel heerste als een veldheer over bord 6 en Arjan Gras vocht als een laatste strijder der Mohikanen voor een verrassende maar uiteindelijk trefzekere overwinning: 3-5.