Een mooi afscheid van een gedenkwaardig seizoen
Het was een mooi seizoen om afscheid van te nemen. Voor het eerst nam ‘De Kentering’ namelijk met 5 teams deel aan de NBSB-competities: 2 in de zaterdag-, 2 in de avond- en één in de bekercompetitie. Voor het eerst ook slaagde het bekerteam er in, om de halve finale te bereiken. Met een mengeling van ongeloof en bewondering had men in Brabant gereageerd op de uitschakeling van ‘Het Zwarte Schaap’ door ‘de Kentering’. De interne competitie leverde bovendien veel spannende partijen op. Vandaar dat 13 schakers het plan hadden opgevat om op maandag 17 juni bij restaurant ‘De Keijzer’ met een etentje het seizoensafscheid te vieren, hoewel helaas door ziekte 12, door werkdruk 11 en door babysitgebrek 10 schakers over bleven. Gelukkig kwam teamcaptain Stan Heijmans dit verlies met een onverwacht bezoek volledig compenseren (want een captain telt voor drie).|
Tien schakers dus die met een liefdevolle, culinaire verzorging van hun zachte delen hoopten de hardheid van hun denkhoofden te versterken. Terwijl Peter en John vertelden, dat ze met hun motor een hond en een pauw (het kon ook een kalkoen geweest zijn) hadden aangereden, zat iedereen met zorg zijn vlees te proeven en schrok men op, toen Hans Fagel uitriep dat hij splinters in zijn mond meende te voelen, misschien wel van verdacht hobbelpaardenvlees, maar gelukkig bleek het een tandenstoker te zijn, die hij vergeten was de vorige avond tussen zijn tanden weg te halen.
Bovenal vroegen de tien in het spoor van gangmaker Paul zich af, of ze wel grensverleggend genoeg bezig waren. Zaten ze niet te veel vast aan hun ingebakken gewoonte van hun klassieke schaakpartijen? Waarom niet allemaal naar het avontuur van een snelschaakavond? Waarom niet allemaal de Dalai Lama achterna met zijn devies ‘Change only takes place through action’? Was het toeval dat Peter en Rinse toen hun bestek weg wierpen en zich grensverleggend bedienden van eetstokjes? Zat Ronnie niet te peinzen, of hij in plaats van één groot bord ijs met slagroom de grens zou verleggen naar 3 borden? En moest de levenswijze van ‘alles doen’ (groente eten, roken, bewegen, bier drinken, fruit verorberen) niet verschoven worden naar ‘niets doen’?
Deze vraag wilde men graag voorleggen aan de nieuwe voorzitter of aan een kandidaat-voorzitter of eventueel aan de headhunter die een kandidaat zou moeten aanleveren. Maar men stuitte slechts op het zwijgen van de secretaris, die uit hoofde van zijn functie niet mocht zeggen dat hij van niets wist.
Gelukkig had men een volle maag, die men tevreden mee naar huis kon nemen.
Grensverlegging: Paul steekt grensverleggend hoofd over de fotorand.
Teamcaptain Stan komt gezellig even koffie leuten en wat bijbabbelen.