 Als Ton Snoeren (rechts) van Stan Heijmans had gewonnen, in plaats van remise te spelen, had hij in totaal even veel punten gehad als Stan: 281! |
 Hans van Eijk (links) met 17 punten en Johan Knuvers met 16 bleven door hun remise allebei vlak boven de degradatiegrens van 15 punten. |
 Wilbert van Eijk (rechts) knokte zich met een overwinning op Paul Willemen uit het moeras. Met 16 punten verkeren ze allebei nog wel in degradatiegevaar. |
 Mark Smits (rechts) was niet opgewassen tegen de puntenpakker David Bruggeman. Hij zit met 16 punten nog net boven de rode streep.
|
Maandag 18 juni 2018: Wat een spanning in D’n Beer! Met nog 2 wedstrijden te gaan, hebben 9 van de 12 schakers in de A-groep kans op degradatie. Het verschil tussen de nummer 4 van boven en de nummer 4 van onder bedraagt immers maar 2 punten.
Sensatie ook in de uitslagen: van de 8 partijen won zwart er 6! Wit won niets en dat is opmerkelijk, want schakers gaan met wit doorgaans voor de winst, terwijl zwart dan meer verdedigend speelt. Dat komt helemaal overeen met de yin-yang-gedachte uit de oosterse filosofie, die in alle energieën twee tegenkrachten onderscheidt: yin en yang. ‘Yang’ staat dan voor ‘naar buiten treden’ (bv. met wit aanvallen), ‘yin’ voor ’terugtrekken in zichzelf’ (bv. met zwart verdedigen).
Klopt dat met de uitslagen van 18 juni? Op het eerste oog niet, op het tweede wel, want de filosofie graaft dieper: ‘Wanneer yin en yang hun uiterste volheid hebben bereikt, slaan ze vanzelf om in hun tegendeel’. Dat zien we niet alleen in de energie van bijvoorbeeld oorlog en vrede, maar ook in die van wit en zwart bij het schaken. Zwart krijgt dan plotseling de energie van wit. Dat wonderlijke yin-yang-wisselmoment hebben wij maandag op onze clubavond dus meegemaakt, een soort van zonsverduistering eigenlijk. Prachtig toch dat we daar bij waren. Zo zagen we in de B-groep alle zwartspelers er met de volle winst vandoor gaan.
U zult misschien denken: hè, hè, wat ver gezocht. Dan zeg ik: je kunt nooit ver genoeg zoeken om een wonderlijke waarheid op de schaaktafel te krijgen. Een paar voorbeeldjes van 18 juni: Waarom bood de witspeler Ton Snoeren remise aan, terwijl hij bij winst Stan Heijmans achterhaald zou hebben in puntentotaal? Ik denk dat kosmische energieën Ton transformeerden van yang in yin, van aanvaller in verdediger. Bezie zijn foto eens goed. Wat zou de oorzaak zijn van die dromerige uitdrukking?
Waarom huppelde zwartspeler Wilbert van Eijk in zijn gevecht tegen de gevreesde aanvaller Paul Willemen vrijmoedig op zijn paardje over de schaakvelden als een strijdlustige Ivanhoe, de ene pion na de andere aan zijn lans rijgend? Ik denk dat zijn yin was omgeslagen in yang. Denkt u ook niet?