Auteursarchief: David Bruggeman

Fortuna

Geplaatst door door
Reageer

Door David

Fortuna was de Romeinse godin van zowel van het geluk als van het ongeluk. Geen blind, onafwendbaar lot, maar juist het wispelturige toeval: soms gul met onverwachte gaven uit haar hoorn van overvloed, soms rampzalig met onverhoopt verlies. Net als het schaakspel, mijn schaakspel de afgelopen weken. Afgelopen maandag veranderde een moeilijke stelling gaandeweg in een zonnige herfstwandeling. Daarover straks meer. En een week eerder verprutste ik een mooie stelling in mijn partij tegen Marc Clijsen van KiNG A in de wedstrijd voor de NBSB beker door een te haastige aanval. Mijn tegenstander keek minimaal een uur lang heel zorgelijk en verbruikte veel tijd, maar ontspande zichtbaar toen gaandeweg mijn aanval vastliep en mijn eigen koning in het midden van het bord – eerst rokeren, dan pas aanvallen… – steeds meer in gevaar kwam. Vrouwe Fortuna lachte hem toe! Wat zij aan hem gaf aan toenemende plusjes, nam ze bij mij als als maar groter wordende minnetjes, zoals de analyse achteraf onverbiddelijk liet zien. Het moet ook op mijn gezicht te lezen zijn geweest dat het lot mij kwelde, zoals het ook op het tevreden gezicht van mijn tegenstander af te lezen was dat hij dit fortuin niet had zien aankomen en dankbaar aanvaarde.

Roel Jongenelen – Nico Pol

Iets vergelijkbaars was afgelopen maandag te zien in de partijen in de avondcompetitie van ons De Kentering B team tegen Waalwijk A. Op alle borden zag het er aanvankelijk zonnig uit, met kansrijke stellingen, maar gaandeweg namen de zorgen toe, en kon Waalwijk uiteindelijk met een 3,5 – 0,5 overwinning huiswaarts keren.

Hangt daar niet een hoorn aan de muur bij de speler die het goed gaat? Bij Sander van Dijk van Waalwijk, en bij Paul Willemen die het halfje binnenhaalde tegen Joost Duquesnoy?

Peter Zijderveld – Sander van Dijk

Paul Willemen – Joost Duquesnoy

Olaf Soons – Ad Kroot

 




Dat voorteken is toch niet zo betrouwbaar: bij Olaf hangt die hoorn ook achter hem aan de wand, maar juist hij zag zijn mooie stelling verzanden. Misschien iets te ver weg… 

Dan mijn partij tegen Lorenzo. Een variant tegen het Konings-Indisch, die me vaak aantrekkelijk spel geeft, met een opmars van mijn pionnen op de damevleugel, verliep niet zoals gehoopt. De beslissing om mijn witveldige loper te ruilen wordt als acceptabel beoordeeld door de computer, maar alleen bij zorgvuldige voortzetting. En daar ontbrak het aan. Lorenzo ontwikkelde zijn stelling doordacht verder en kreeg een steeds aangenamere stelling met aanvalskansen. Totdat het begon te haperen. Een veelbelovende opstoot van de f-pion liet te lang op zich wachten. Op zet 18 was het krachtig geweest. Daarna begon Fortuna me te bevoordelen, en verdwenen de zorgen van mijn gezicht. Een pionwinst op zet 24, en prachtig paard op d6 op zet 26 en toen kon de winst me niet meer ontgaan. Of tart ik nu het lot met zo´n opmerking…

 

 

 

 

 

 

 

nn

 

Debuut en start

Geplaatst door door
1

Door David

Na het mooie schot voor de boeg in de avondcompetitie,  is na zaterdag het externe seizoen echt van start. Twee matches, één in Nijmegen van het tweede team tegen het studententeam van Tussen de Torens 2 en één in Berkel-Enschot waar het eerste team het opnam van een van de twee andere kanshebbers voor de eerste plaats in de poule, De Oude Toren 1. De start de KNSB-zaterdagcompetities was ook het debuut van drie spelers in de twee zaterdagteams van De Kentering.

Bij het tweede team debuteerden, door afwezigheid van Ralf en Pieter, twee spelers die hun eerste wedstrijd in een externe competitie speelden, Egbert en Lorenzo. Geen makkelijk start met twee verliespartijen, maar wel de eerste kennismaking met schaken als teamsport, misschien wel de leukste variant van schaken met z’n samenhorigheid, spanning en teamtactiek. Het was inderdaad een spannende middag waar lange tijd gehoopt mocht worden op 4-4. Het was vooraf niet goed mogelijk de kracht van de tegenstander in te schatten: bij dit soort studententeams hebben de meeste spelers nog geen rating, heb je dus geen indicatie van hun speelsterkte, maar kun je er donder op zeggen dat ze heel behoorlijk kunnen schaken. Dat bleek inderdaad: zij trokken uiteindelijk met 5-3 aan het langste eind.

Koen Robben – Nico van Brakel, Leo Elias – Hans van Eijk

In het eerste team maakte Nico zijn debuut in De Kentering 1. Hij speelde tegen Koen Robben in een partij de materieel lang gelijk stond maar waarbij duidelijk was dat alleen zwart voor de winst kon spelen: zijn koning en loper waren actiever.

Koen Robben – Nico van Brakel na Tb8

Koen leek enig tegenspel te vinden door via een open a-lijn de toren spel te geven (zie stelling), een plan waarvan hij twee zetten later al weer terug kwam door de toren via Ta2 en Tc2 passief mee te laten verdedigen in plaats van de verdediging over te laten aan het paard via Pd1. Wit was daarmee geheel opgevouwen en met die stelling wist Nico wel raad, won twee pionnen en daarmee de partij. Na Ta1 Tb8 volgde: 1. Ta2, Tb6 2. Tc2? (te passief. Nog steeds is Pd1 of h4 is beter) Tb1 4. Pd1 Ke5 5. Pe3 Lxe3 6. Kxe3 Th1 7. gxf5 gxf5 8. f4+ Kd5 9. Td2+ Kc5 10. Tg2 Txh3 11. Kd2 Td3+! 12. Kc2 Tf3 0-1

De wedstrijd was toen al enige tijd beslist na winstpartijen van Tom en Johan en mijzelf en de plusremises van Leon, Hans, Ton en Gert-Jan.
Een aangename start van het seizoen.

Tom – Ton, een leuk partijtje

Geplaatst door door
3

Door Tom Fürstenberg

Net terug van vakantie in het zonnige zuiden en goed uitgerust. Ik had er zin in! Leuk dat ik tegen Ton moest. We spelen altijd wel leuke partijtjes.

Een paard cadeau

Geplaatst door door
2

Door David Bruggeman

Een lekker drukke clubavond, met boeiende partijen op twaalf borden. Nog lang geen sinterklaas: in veel partijen ging de strijd op en neer en geloofden veel spelers, zoals het hoort in de overwinning, of kerende kansen. Een clubavond met extra goede vibe door het meespelen van drie nieuwe leden, Lorenzo Montin, Arend van der Weijden en Bent Schleipfenbauer.

 

In mijn partij leek sinterklaas toch een zomers uitje naar Rosmalen te hebben geboekt. Na een goed opgebouwde koningsaanval in het middenspel leek een vol punt een kwestie van tijd. Maar toen begon het aarzelen, zocht ik m’n heil in een gewonnen eindspel, mits goed gespeeld. En toen sloeg, toen de meeste spelers al naar huis waren, het noodlot? het late uur? gebrek aan concentratie? toe en gaf ik, pardoes de winst uit handen in de vorm van een paard cadeau aan Dick. Het moet gezegd: Dick had hardnekkig verdedigd en remise was nadrukkelijk een mogelijke uitkomst geworden.

Het was, laat ik het positief duiden, weer een leerzame avond.

Afscheid

Geplaatst door door
2

Door Tjeu Segers

Ik moet het te zware avondschaak van De Kentering los laten en ga misschien wel tot mijn 90e door met kort middagschaak bij de Hevo. Tot mijn grote spijt moet ik dus mijn club verlaten, die zowel ambitieus als gemoedelijk is, geen last heeft van arrogante superioriteitsschakers want tot het randje gevuld is met kameraadschappelijke, relativerende, soms zelfs dolkomische sportievelingen, die wel steeds naar het hoogste goed reiken, en daarbij bijna zo ver gaan, om als ik dreigde te blunderen mij de beste zet in het oor te fluisteren.
Dat is me helaas ontgaan of ik heb het niet goed verstaan.

Na mijn pensioen lid geworden, heb ik bijna 25 jaar schaakvitaminen geslikt bij De Kentering. Uit vriendschap wordt vaak verantwoordelijkheid voor elkaar geboren, in ieder geval zeker bij deze vruchtbare vereniging. Steeds weer hebben zich schakers aangediend om teamleider of bestuurder te worden, niet zozeer voor hun plezier als wel om het voortbestaan van hun dierbare club te garanderen. Zij zijn de waarachtige paladijnen van Caïssa, soms ons helaas ontvallen, maar gelukkig vaker nog in staat ons nog altijd te dienen met hun inspirerende aanwezigheid.

Daarvoor mijn welgemeende hartelijke dank. Ik denk dat ik de mening van iedereen vertolk, door vooral David Bruggeman en Ton Snoeren te eren voor de deskundigheid en vriendschappelijkheid bij de vervulling van hun taken en ook voor de creativiteit, waarmee ze de de rivier van De Kentering in verschillende toernooien buiten haar oevers laten treden, om een vruchtbare schaakbodem te vormen tot ver voorbij de buitengebieden van Rosmalen.

Maar zoals de roeisters Ymkje Clevering en Veronique Meester in de twee zonder in Parijs geen goud hadden kunnen behalen zonder de hulp van hun trainingsstaf en de geestdrift van de fans, zo kunnen David en Ton niet zonder de ruggensteun van een evenwichtig en rustgevend bestuur en het grote enthousiasme van het schaaklegioen van De Kentering uitgroeien tot een gouden duo, dat de club heeft opgestuwd naar een niveau waaruit een sterke kampioen is voortgekomen (proficiat Leon) en dat de club heeft voorzien van een magnetische kracht, waarmee vele schaakliefhebbers worden aangetrokken.

Ga zo door allen, dan zal het je goed gaan. Ik volg jullie activiteiten met groot genoegen.