door: Luigi de Mas
Op Paasmaandag 18 april togen Leon, David, Marc en ondergetekende naar Roosendaal. We waren daar stipt op tijd om 13.00 uur. Een vermelding waard aangezien de route langs Waalwijk liep en daar hebben we slechte ervaring mee.
Na veel geschuif met de datum waren beide teams bereid op paasmaandag aan te treden voor de inhaalpartij. Wij, bij De Kentering, schaken dan niet hoewel de maandag onze clubavond is. Ik vraag mij echter wel af waarom we die traditie in stand houden.
De ontmoeting kon niet plaatsvinden in de normale clubruimte van RSG: We zaten in een kamer boven een ander café. Dat zat prima daar, temeer omdat wij als gasten werden behandeld en niet zelf voor onze drankjes hoefden te zorgen. Driemaal is de caféhouder muisstil langsgekomen om bestellingen op te nemen.
Weer dreigde deze keer dat we met 3 man zouden aantreden, want ik had op maandagmorgen nog enige last van migraine, en toen was het niet meer mogelijk een vervanger te vinden….
Niet opkomen is echter sowieso een nul en als de partij kort zou duren en ik niet dieper dan 1 zet hoefde na te denken dan was het wellicht vol te houden en een remise misschien haalbaar. Dus ik toch maar mee en achter in de auto proberen te slapen.
Desgevraagd vertelden mijn teamgenoten dat wit voor een remisestelling d4 moet openen en na zwart d5, c4 moet spelen en vervolgens ruilen op d5. Op het laatste moment bedacht ik dat, als in het Spaans Lb5 op de derde of vierde zet Pc6 sla, de stelling ook overzichtelijk wordt met licht doch hardnekkig initiatief voor wit. Zwart werkte gelukkig mee en opende niet met e6 want dat voorspelt doorgaans een kenner van die opening en dan ben je zelfs met feilloos spel niet klaar voor de 80e zet. Ik kon consequent op afruil spelen en het een na het ander stuk verdween van het bord. We bleven over met ieder 6 pionnen, gelijk verdeeld in 3 op de dame- en 3 op de koningsvleugel. Alle nog in de beginstand. De koningen tegenover elkaar in het midden. Een vrij uniek beeld denk ik en esthetisch zeer fraai.
Met opluchting bood ik remise aan. Grommend werd deze geweigerd. Oeps. We speelden eindeloos door, mijn tegenstander had zelfs nog maar 10 minuten op de klok. Toen bood hij maar remise aan.
Naderhand werd ik ernstig berispt door Marc want in plaats van dameruil had ik iets veel beters kunnen doen. Dat klopt (overigens is dat niet Lf4, Marc, maar Te1). Ik had daar wel even naar gekeken en zag dat het groot voordeel zou opleveren, maar er zou dan een ingewikkeldere stelling ontstaan met gevaar op meer hoofdpijn . Simpel houden dus. Achteraf onnodig, want die hoofdpijn verdween tijdens de partij, zoals wel vaker gebeurt als ik mijn hersens moet gebruiken. Bovendien bleek dat mijn tegenstander een rating van tegen de 2000 heeft. Hoe vaak heb je tegen zo iemand een mooie kans op groot voordeel ?
De aap kwam later uit de mouw. RSG had, vermoed ik, de zo genaamde tactische opstelling gekozen en bord drie, waar ik aan zat, was voorbestemd om het volle punt binnen te halen. Mijn tegenstander had uiteraard in de gaten dat ik kansen op groot voordeel liet liggen en moet gedacht hebben dat hij in het pionneneindspel wel zou winnen. Zoals de meesten van ons ervaren hebben, is niets zo verraderlijk als een simpel pionneneindspel. Daar scheiden zich de bokken van de schapen. Een enkel tempoverlies leidt tot Zugschwang, het binnendringen van de vijandelijke koning en daarna wederzijds rennen en rennen naar de overkant waarbij je tegenstander net een zet eerder dame haalt. Zwart kreeg waarachtig nog bijna gelijk ook toen ik onnodig een tempo verloor, maar aangezien hij dat niet zag kon ik het meteen repareren bij de volgende zet.
Dat halve punt was op dat moment zeer welkom want bij Marc, naast mij op bord vier, zag ik dat hij een stuk achterstond en bij de partij van David vond ik zijn stelling er akelig uitzien met een moeilijk te verdedigen dubbelpion op de f-lijn en een open g-lijn voor de koning. Maar gelukkig zagen mijn teamgenoten dat beter. Marc had een duivelse val klaarliggen met als hoofdrol zijn loperpaar. Waard om gepubliceerd te worden. De tegenstanders van David en Leon hadden uiteraard moeten doorvechten voor het teamresultaat maar zaten in een ijzeren greep en moesten berusten in remise.
Het commentaar over hun partijen laat ik graag aan hen over
Dank voor je verslag van onze wedstrijd, Luigi.
Ik plaats binnenkort een analyse van de partij van Marc op de site.
Weer winst behaald tegen een op papier veel sterkere tegenstander, dat gebeurt ons vaker. Helaas staat daar tegenover dat we tegen op papier beduidend mindere tegenstanders vaak verliezen…
Wat een amusant stukje , Luigi. Geweldig, zoals je al je hindernissen hebt genomen en daarmee hebt bijgedragen aan de schitterende overwinning.
Wat een prachtige stelling op jouw bord toen jij aan je finale moest beginnen: een koning met 6 soldaten voor jullie allebei. Nu moest die koning zelf eens actief de strijd aanvoeren. Meestal doen dat officieren of onderofficieren voor hem.