door: David
Afgelopen maandag wisten de omstanders het zeker: Je loopt gewoon even met je koning naar de overzijde en zwart wint altijd….
Schrik sloeg Hans van Eijk, die net remise had aangeboden tegen mij om het hart. Had hij te vroeg berust in remise? Met een knipoog verweet Hans de stuurlui aan de wal: ‘Hadden jullie dat niet iets eerder kunnen zeggen?’. Ook bij mij heerste nu twijfel over mijn eerdere beoordeling van de stelling: ‘met die gedekte witte vrijpion op d6 komt zwart toch nooit verder?’
De varianten en pogingen vlogen over het bord. Pogingen om de koning over verschillende zijdes naar het front te brengen, een offer op en de zwarte toren op d6 en winnen met tempo’s…. Voor de time being de toren op de d-lijn houden om de promotie van de d-pion verhinderen, en intussen met de hulp van de zwarte koning een matdreiging te creëren in de hoek van de witte koning…
Steeds liep het ergens spaak. Vooral, het lukte maar niet de zwarte koning om die zwarte toren heen te krijgen. Als de zwarte koning nadert richting de zwarte toren, loopt de witte koning namelijk naar e2.
De zwart toren mag dan niet slaan op h3 omdat de zwarte koning weg is bij de witte vrijpion. Dan promoveert die witte pion en wint wit. En de zwarte koning mag niet tussen de toren en de vrijpion door, ook weer vanwege de promotie die dan meteen volgt als d7 even ongedekt is. En de zwarte koning komt langs de andere kant ook niet langs de diagonaal e5, f4 vanwege het verborgen schaak dat volgt na d7.
De twijfel bleef: ‘Is er dan geen enkele manier…?’ Het was laat, te weinig tijd om het nog lang te analyseren, en met deze twijfel verlieten we de zaal. Thuis is het schaakprogramma er echter zonneklaar over: inderdaad, geen enkele weg leidt naar winst. En het vraagt ook geen grootmeestertalent om die remise te houden. De principes waar we zelf al op kwamen al analyserend zijn juist en gemakkelijk te hanteren.
Hans had het goed gezien. We kunnen nog een half uur doorgaan met schuiven, maar een pilsje gaan drinken aan de bar is de verstandigere optie. Zo gezegd, zo gedaan. Proost!
Meteen na de partij dacht ik ook dat het voor zwart gewonnen moest zijn. ’s Avonds thuis meteen de stelling bekeken en inderdaad: de witte vrijpion is te ver opgerukt!
Interessant geval. Leuk spel dat schaken, je komt telkens weer voor verrassingen te staan.
Mooie kwestie, David. En zo overzichtelijk analyserend beschreven. Wat een geduld en concentratie spreken daaruit. Ik heb er van genoten en geleerd.