Woensdag 16 september 2020: Schaken is kraken, dat weten we bij De Kentering onderhand wel. Als krakelingen worden we soms verbrijzeld en vermalen in de kaken van het roofdier van het aanvalsschaak. Zo ook op onze eerste dag van het nieuwe seizoen. Zelfs de gele trui kon Ton Snoeren niet afdoende beschermen en bleef gescheurd en besmeurd op het slagveld achter.
Natuurlijk zorgde ons intelligente, veelgeprezen keizersysteem weer eens voor de nodige opschudding en hilariteit. Het wees Johan Knuvers aan als de potentiële, onstuitbare kampioen door hem, zonder dat hij hoefde te spelen, boven aan de ranglijst te plaatsen. Het was voor Johan natuurlijk uitermate plezierig, dat de sociale media ronkten van dit vrolijke nieuws en dat er onmiddellijk een volksfeest los barstte in de Wilhelminastraat in Hintham Noord ter ere van hun held op nummer 24, maar het schept uiteraard ook verplichtingen wanneer je per keizersysteem uitgeroepen wordt tot kampioenspretendent no. 1. Hopelijk zal deze uitverkiezing Johan dus stimuleren tot spetterende krachtexplosies, waarmee hij zijn koninklijke positie kan consolideren. Scherp je tanden en slijp je messen, Johan!
Deze eerste competitieavond was ook meteen de eerste Coronakraker van het nieuwe seizoen. Het bestuur van De Kentering was zo prudent geweest, om het spelen op twee borden aan te bevelen als een heilzame verdediging tegen mogelijke virale aanvallen maar daarnaast het spelen op één bord niet uit te sluiten, mits op anderhalve meter van elkaar.
De keus die de schakers hierin maakten, gaf te denken. Wat zijn de diepste gronden voor het spelen op één of twee borden? Zonder ermee in onpeilbare afgronden af te dalen, wil ik er een enkele mijmering aan wijden.
Het spelen op twee borden kan een bevestiging zijn van een verdedigende mentaliteit, die vooral uit is op het voorkomen van een verliespartij tegen Corona. Zekerheid voor alles.
Het spelen op één bord kan getuigen van een niet te temmen aanvalsdenken. De schakers willen zich kunnen focussen op het brandpunt van hun gedachten: het strijdperk waar de zwarten en de witten elkaar tot de laatste snik bestrijden. Daar hebben zij alles voor over. Sommigen laten zelfs het regelmatig reinigen van de handen schieten, om daarmee maar niet hun concentratie weg te wassen. Hun lot lijkt besloten te liggen in het levenslied ‘De dood of de gladiolen’. Voor de euforie van de glorie moet je enig risico durven nemen.
De seizoensopening van 14 september heeft onomstotelijk aangetoond, dat De Kentering voor het overgrote deel uit daadkrachtige durvers schijnt te bestaan.