 Hans van Eijk was de enige die zich winnend staande kon houden in het geweld van ‘Eindhoven 3’. |
Oppervlakkig gemeten was het zaterdag 1 november in de omgeving van ‘D’n Beer’ een rustige, zonnige herfstdag, maar dieptemetingen wezen andere waarden aan: vanuit hogedrukgebieden stormden ‘Eindhoven 3’ (rating +137) en ‘OSV 2’ (rating + 169) met pychische windkracht 10 op het lagedrukgebied van Rosmalen af en zorgden daar voor een ongekende depressie.
Op tal van borden werden dan ook de stukken van tafel geblazen. Raymond Smulders (rating -201), Wilbert van Eijk (-256), Arjan Gras (-199) en Paul Willemen (-114) zagen zo maar één of meer stukken weg vliegen.
Kon ‘De Kentering 1’ een dreigende schaakramp voorkomen? Helaas nee. Behalve Raymond en Wilbert werden ook Luc Seuter en Martie van der Sanden weggespoeld. Luc bood heldhaftig verzet, leek zelfs door een bliksemende flankaanval met 2 torens en een dame te kunnen overwinnen, maar de tegenwind bleek toch net te sterk. Ook Martie liet zich niet zo maar weg blazen. Hij was de laatste van het team die zich gewonnen gaf. Ook Stan Heijmans aan bord 1 zag in het eindspel de winstkansen weg waaien. Dat betekende dus: 0-6.
Alleen Ton Wouters en Hans van Eijk wisten de eer te redden. Ton haalde met een sterk opgebouwde windbestendige stelling een mooie, snelle remise. Hans van Eijk was de enige die zegevierde. Zelfs windkracht 12 zou geen haartje op zijn hoofd in beweging hebben kunnen zetten, zo stevig had hij zich geposteerd tegenover een tegenstander met 180 ratingpunten meer, die geïmponeerd door Hans ijzersterke houding in verwarring raakte en nodlottige fouten ging maken. Eindstand: 1½-6½.
Ondanks de schijnbare overmacht van OSV 2 ontstond er een zenuwslopend gevecht, waarin De Kentering 2 volkomen opgewassen bleek te zijn tegen de Ossenaren. Het reeds vermelde stukverlies van Paul en Arjan leidde uiteindelijk tot 2 nederlagen. Wel verzette met name Arjan zich tot het uiterste maar zijn krachtsinspanningen kwamen te laat.
Gelukkig stonden daar 3 winstpartijen tegenover. Jan Arts, de ervaren sluwe vos, had buiten medeweten van zijn tegenstander een pion vergiftigd, die desondanks door de roekeloze Ossenaar werd gegrepen, wat hem een stuk en de partij kostte. Johan Knuvers stopte in zijn eindspel eenzelfde ragfijn raffinement, wat leidde tot afruil van de torens, waarna Johans superieure pionnenstructuur beslissend was. Hans Kranenbarg moest heel, heel lang wachten voordat hij zijn tegenstander (met een plus rating van 224!) op de knieën kreeg: diens vlag viel maar anders had die toch gestreken moeten worden.
Jammer was het, dat Mikel van Dijk aan het eerste bord, tegen een OSV-er met maar liefst 384 ratingpunten meer, zijn remisestelling niet vast kon houden. Na een stormachtig contact met zijn tegenstander liep hem het spel als water uit de vingers. Daarmee was het 3-3. Na een mooie remise van captain Geert Smulders-Dinh tegen ook weer een sterke tegenstander stond het nog steeds gelijk: 3½-3½.
De partij van Peter Zijderveld moest dus de beslissing brengen. Precies zoals Luc Seuter bij De Kentering 1 leek Peter met een overweldigende flankaanval (met toren en paard) een toptriomf te gaan behalen. Na afruil van de torens kwam hij wel een pion voor te staan maar kon hij een rampzalige doorbraak van zijn tegenstander op de andere flank niet meer voorkomen: 3½-4½. Ziekmakend jammer, want het had zo maar andersom kunnen uitpakken.
Jan Arts (links) bedwelmde zijn tegenstander met een giftige pion.
Met veel geduld en zelfvertrouwen schakelde Hans Kranenbarg (links)
zijn tegenstander uit.
Arjan Gras (links) kwam helaas te laat op stoom.
De ‘remisestelling’ van Mikel van Dijk. Jammer van de fatale afloop.