Door David
Na het mooie schot voor de boeg in de avondcompetitie, is na zaterdag het externe seizoen echt van start. Twee matches, één in Nijmegen van het tweede team tegen het studententeam van Tussen de Torens 2 en één in Berkel-Enschot waar het eerste team het opnam van een van de twee andere kanshebbers voor de eerste plaats in de poule, De Oude Toren 1. De start de KNSB-zaterdagcompetities was ook het debuut van drie spelers in de twee zaterdagteams van De Kentering.
Bij het tweede team debuteerden, door afwezigheid van Ralf en Pieter, twee spelers die hun eerste wedstrijd in een externe competitie speelden, Egbert en Lorenzo. Geen makkelijk start met twee verliespartijen, maar wel de eerste kennismaking met schaken als teamsport, misschien wel de leukste variant van schaken met z’n samenhorigheid, spanning en teamtactiek. Het was inderdaad een spannende middag waar lange tijd gehoopt mocht worden op 4-4. Het was vooraf niet goed mogelijk de kracht van de tegenstander in te schatten: bij dit soort studententeams hebben de meeste spelers nog geen rating, heb je dus geen indicatie van hun speelsterkte, maar kun je er donder op zeggen dat ze heel behoorlijk kunnen schaken. Dat bleek inderdaad: zij trokken uiteindelijk met 5-3 aan het langste eind.
Koen Robben – Nico van Brakel, Leo Elias – Hans van Eijk
In het eerste team maakte Nico zijn debuut in De Kentering 1. Hij speelde tegen Koen Robben in een partij de materieel lang gelijk stond maar waarbij duidelijk was dat alleen zwart voor de winst kon spelen: zijn koning en loper waren actiever.
Koen Robben – Nico van Brakel na Tb8
Koen leek enig tegenspel te vinden door via een open a-lijn de toren spel te geven (zie stelling), een plan waarvan hij twee zetten later al weer terug kwam door de toren via Ta2 en Tc2 passief mee te laten verdedigen in plaats van de verdediging over te laten aan het paard via Pd1. Wit was daarmee geheel opgevouwen en met die stelling wist Nico wel raad, won twee pionnen en daarmee de partij. Na Ta1 Tb8 volgde: 1. Ta2, Tb6 2. Tc2? (te passief. Nog steeds is Pd1 of h4 is beter) Tb1 4. Pd1 Ke5 5. Pe3 Lxe3 6. Kxe3 Th1 7. gxf5 gxf5 8. f4+ Kd5 9. Td2+ Kc5 10. Tg2 Txh3 11. Kd2 Td3+! 12. Kc2 Tf3 0-1
De wedstrijd was toen al enige tijd beslist na winstpartijen van Tom en Johan en mijzelf en de plusremises van Leon, Hans, Ton en Gert-Jan.
Een aangename start van het seizoen.
Het was inderdaad een zeer aangename start van het externe seizoen. We hebben dit jaar best een sterk team. De eerste wedstrijd winnen met vier winstpartijen en vier remises, dus zonder nederlagen, is knap. Dat belooft wat! Maar laten we vooral met beide beentjes op de grond blijven…
Ik speelde aan bord 1 met wit tegen een sterke tegenstander. Er kwam een nogal saaie stelling op het bord met een klein plusje voor mij. Mijn tegenstander gebruikte telkens behoorlijk wat tijd. Toen ik tussendoor rondliep, zag ik dat het op de andere borden allemaal heel behoorlijk stond. Daarom besloot ik na mijn 14e zet tot een klein experimentje en … bood remise aan.
Ik had namelijk het idee dat mijn tegenstander op zich wel tevreden zou zijn met remise, en gezien de stand op de andere borden leek het me niet onverantwoord remise aan te bieden.
Er gebeurde precies datgene waarop ik had gehoopt: mijn tegenstander dacht eerst lang na, en toen ik na wat rondwandelen weer aan het bord ging zitten, zei hij: ‘Ik heb het remiseaanbod in beraad, maar ik moet eerst even overleggen met mijn teamleider.’
Nadat hij overlegd had, bleef hij rondkijken bij de andere partijen, en toen wist ik eigenlijk al genoeg. Hij was tevreden met remise, maar wilde als sterkste speler aan bord 1 niet het slechte voorbeeld geven door zijn partij al te vroeg remise te geven. Daarom liep hij nog geruime tijd rond en toen wij inmiddels met 3-1 voorstonden en het er op de andere borden ook goed uitzag voor ons, nam hij mijn remiseaanbod aan, omdat ‘het er toch niet meer toe deed’. Alles bij elkaar had hij precies zo lang over mijn remiseaanbod nagedacht als de partij tot dan toe had geduurd (namelijk drie kwartier).
Een geslaagd experiment dus, al zou je het ook een beetje jammer kunnen noemen van de middag…