Door David
Oss, 8 maart 2024. We waren de favoriet voor de eerste plaats vanaf de eerste ronde, maar als het dan, zoals afgelopen zaterdag, om een beslissende wedstrijd gaat voor de promotie, spelen zenuwen toch een rol. Wellicht dat daardoor de wedstrijd in de voorlaatste ronde van het seizoen tegen OSV 3 nog spannender werd dan nodig.
Het begon goed met een snelle overwinning van Wilbert met wit tegen Frans Megens met een vlotte aanval tegen de koningsstelling in een Nimzo-Indische opening. Pion h7 vloog er al vroeg af. Dat maakt niet zoveel uit meende de tegenstander achteraf, maar Wilbert had niet veel tijd en zetten nodig om aan te tonen dat dat de partij technisch al verloren voor zwart maakte.
Al snel volgde een half punt van mijzelf. Zlatko Blazevic bood remise aan. Het had geen zin naar de stand in de wedstrijd te kijken: het was volkomen remise met twee ongelijke lopers en een gelijk aantal pionnen. Ik mocht er eigenlijk mee van geluk spreken. Een onnauwkeurigheid in de opening had me op een pion achterstand en geen enkele compensatie gebracht. Door te haastig spel van mijn tegenstander kon ik stap voor stap weer gelijk komen en de pion terug winnen. Op zich iets om tevreden mee te zijn, maar toch balen dat ik de zetvolgorde in de opening niet goed onthouden had.
De eerste 0 kwam van Ton die een goed voorbereide Moqtader Ghazizoi trof die het de Najdorf-variant in het Siciliaans goed kende en een groot aantal zetten de theorie kon volgen. Ton stond al gauw slechter, met twee paarden tegen twee actieve lopers van zwart. Een tactisch remiseaanbod werd terecht maar helaas niet aanvaard door zijn tegenstander en een paar zetten later moest Ton zich gewonnen geven.
Leon zat intussen tegen Marc Thielsch ook in een Siciliaan, maar dan met de zwarte stukken en had het aanzienlijk gemakkelijker. Wit speelde het passief met b3, een pion die, na a4 een grote zwakte werd waar Leon in alle rust tegenaan kon gaan duwen en intussen zijn stukken steeds dieper de witte stelling in dirigeren. toch duurde deze partij met het gemanoeuvreer het langst. De voorsprong werd gestaag steeds groter en met een pion en loper voor had hij in de eindfase de weg naar de winst voor het uitzoeken. In plaats voor het veroveren van nog meer materiaal, koos hij de meest elegante: een niet te verleggen mataanval. Dat was het laatste punt dat de eindstand op 5-3 bracht en de promotie een feit maakte.
Daarvoor was het echter nog spannend gemaakt door Tom en Cas. Tom gaf in een naar eigen zeggen betere stelling tegen Jody Ummels een stuk weg. Nagekomen commentaar Jody: “Ik ben het er niet eens dat ik won vanuit een voor mij mindere stelling. Tom had de pech dat ik exact dezelfde lijn in de opening op het bord had gekregen op de laatste clubavond. En omdat toen verloor en baalde, had ik ‘em vrij uitgebreid geanalyseerd. En ik had het nog paraat gelukkig.”
Cas verloor ook een stuk, al was dat geen ongelukje maar een bewust maar niet goed uitgevoerd paardoffer, dat niet de mat, maar een stuk voorsprong voor de tegenstander bracht. Tom verloor de partij, maar Cas had voldoende actieve stukken over om zijn tegenstander Mattia Trucco onder druk te zetten.
Die moest in de fase zijn koning een keer of tien verplaatsen om aan de schaakjes of dreigingen te ontsnappen. Even leek de partij in remise door zetherhaling te eindigen, maar na één maal herhalen koos zijn tegenstander voor de andere optie: dames ruilen en een toren voor een loper geven. Met de toren en een pion van Cas tegen een paard en een loper was remise in zicht. Beide spelers maakten echter vervolgens een fout: Cas door niet te zien dat zijn opgesloten toren onaantastbaar was, en zijn tegenstander door na een onjuist berekende zet van Cas om de toren te bevrijden, Cas’ berekening te geloven en de aangeboden remise te accepteren.
Hans had intussen zijn partij met rustig spel gewonnen. Tegenstander Jos van Doorn liet steeds meer zwaktes in zijn stelling ontstaan, en dan kun je het klaren van de klus rustig aan de routinier Hans overlaten.
Ook Johan won zijn partij tegen jeugdspeler Sen Janssen, maar niet nadat hij een winnende stelling met een pion meer nog verrommeld had tot een remiseachtige situatie. De druk bleef vanwege de pion achterstand bij zijn tegenstander en toen die de kracht van een binnenvallende toren onderschatte viel zijn stelling als nog in duigen.
Daarmee kwam de eindstand op 3-5 en was promotie een feit. Tijd om gauw naar D’n Beer terug te keren om te proosten en de promotie te vieren met wat opschepperij over ons briljante seizoen en snacks!
Nog één ronde ‘om des keizers baard’ op 5 april en dan op naar een nieuw seizoen in de 5e klasse, waar we wedstrijden tegen veel gelijkwaardigere tegenstanders gaan spelen. Ik heb er nu al zin in!
Ik kreeg in een Caro Kann een overwegende stelling, met verdubbelde torens op de e-lijn, die eigenlijk tot winst had moeten leiden. Ik wikkelde af, zoals vaker veel te snel en niet goed doordacht, naar een eindspel waarin de tegenstander helaas eeuwig schaak had.
Paul kwam na zware strijd remise overeen tegen de tegenstander met de een na hoogste rating. Lange tijd stond Paul zelfs een tikkeltje beter.
Roel zag in gelijke stelling een tussenschaakje over het hoofd, waardoor een kostbaar paard op d4 sneuvelde. Het vervolg was niet meer al te moeilijk voor de tegenstander.