Jagers en prooi

Door David

Foto’s: Hans Kranenbarg

Ton Renes tegen Paul Willemen en Ton Snoeren tegen Ömer Erkul

Verandering van spijs doet eten, maar verandering van locatie naar de gastvrije, maar matig verlichte zaal van Café De Sjang, deed ons spel geen goed. Onze twee teams werden flink afgedroogd in onze externe wedstrijden. Weer mooi synchroon met symmetrische uitslagen. De Kentering 1 – De Stukkenjagers 6: 2-6 en De Kentering 2 – De Stukkenjagers 9: 1-3. Twee teams van gemotiveerde Stukkenjagers, waarvan sommigen me trots uit de doeken deden hoe ze hun strijdplan hadden uitgedokterd tegen ons, spelers met merendeels hogere ratings. Ik had het gevoel dat we kansloos opgejaagd waren. Prooidieren voor deels jonge, ambitieuze schakers. Ligt het aan hun strijdlustige naam, ‘Stukkenjagers’? Zouden we anders spelen als we “SV D’n Beer van Rosmalen” zouden heten…?

Robert Smulders tegen Roel Jongenelen en Luigi de Mas tegen Roger Bougie

Niet alles was dramatisch. Roel haalde als invaller in het 1e team een mooie remise aan bord 7 tegen Robert Smulders, en naast hem op bord 8 liep Luigi in een overtuigende aanval over zijn tegenstander Roger Bougie heen.

 

Jobava London System

Ook Leon bracht nog een half punt over de streep tegen een van de eerder genoemde ambitieuze jonge spelers, Simon de Graauw die afgelopen maanden al meer veel sterker geachte spelers aan zijn zegekar heeft gebonden. De opening was typisch zo’n lastig geval dat je soms online tegenkomt, het Jobava London Systeem. Een mond vol, en zoals de naam aangeeft, met succes gepopulariseerd door de Georgische grootmeester Baadur Jobava. 1. d4 d5, 2. Pc3?! Pf6, 3. Lf4 (vandaar dat ‘London’) en hier speelde Leon het veilige 3. …c6, om Pb5 te vermijden. 3… a6 heeft mijn voorkeur, maar ook, Lf5 of zelfs c5 zijn mogelijk als je weet wat je doet. Zijn tegenstander kende het in ieder geval goed, Leon pareerde het voldoende, maar kwam niet verder dan remise. Een opening die het waard is eens nader te bestuderen: er zitten vervelende valstrikken in als je het niet een beetje kent. Ik heb het verder niet goed gevolgd, omdat ik met schaamrood op m’n kaken eerst een pion weggaf, toen nog één blunderde en er verder niet mee aan te pas kwam tegen de sterk spelende Thomas Tepe.

Jens Korzilius – Tom Fürstenberg

Tom was intussen tegen Jens Korzilius – die zich op de foto eens tevreden uitrekt – ook in een tamelijk uitzichtloze situatie beland, wat aan zijn gezicht is af te zien; somber peinzend over het lot van zijn koning die kougevat moet hebben van de tochtige burcht waar hij zijn monarch mee opzadelde. Kansrijker was de stelling van Hans, in een toreneindspel met een pion meer. Maar een van de pionnen van zijn tegenstander was wat verder opgerukt, en hoe meer Hans probeerde de stelling op slot te houden, des te meer terrein won de sluwe jager Marsel van Hoorn, en bracht de pion winnend naar de overkant.

David Bruggeman tegen Thomas Tepe en Tijn Verhoeven tegen Peter Zijderveld

De langste partij kwam op naam van Peter op bord 5, onze tweede invaller. Een fout in het middenspel kostte een loper tegen een pion, maar desondanks wist hij nog lange tijd kansen te creëren tegen Tijn Verhoeven. Toen deze na een mooi combinatie met een dodelijke paardvork twee torens op de korrel nam, en de vinger aan de trekker van zijn jachtgeweer legde, had Peter genoeg gezien, en gaf zich gewonnen. Daarmee kwam de eindstand op  2 – 6.

De partijen in het tweede team heb ik niet goed gevolgd. Daar won in ieder geval ook niet het op papier sterkere team van De Kentering 2, maar was de verrassende uitslag 1 – 3 voor de tegenstanders van De Stukkenjagers 9.

De Uitslagen:

Partij-analyse Bart van den Berg – Hans van Eijk

Door Bart

Een leuke partij tegen Hans die eindigde in een aanval met mat in 5.

’t Paardje A – Kentering A

Door Leon

In verband met drukke werkzaamheden volgt hier een zeer beknopte impressie van de wedstrijd die het team van De Kentering A in de avondcompetitie op dinsdag 14 november heeft gespeeld tegen de trots van Made, hun topteam ’t Paardje A.

Zoals gewoonlijk speelden we in het plaatselijke hotel-partycentrum Het Trefpunt. Ook de afgelopen jaren speelden we uit tegen Made, en ook nu weer was de ontbijtzaal van het hotel het strijdtoneel.

Omdat het ontbijt voor de hotelgasten elke dag om 23.00 uur wordt klaargezet, begon de wedstrijd om 19.30 uur. De prijzen van de versnaperingen staan op hotelniveau, dat wil zeggen zes euro voor een speciaal bier. Maar ik moet zeggen dat de cappuccino er voortreffelijk is.

De gastheren bleken hun bordvolgorde wat te hebben omgegooid, wellicht om te voorkomen dat men tegen dezelfde tegenstanders moest spelen als de afgelopen jaren. Dat betekende dat hun sterkste speler op bord 3 zat.

Met deze sterke speler kreeg Luigi te maken. Hij weerde zich kranig, speelde met wit 1. e4 en kreeg de Caro-Kann tegen, een opening waar hij, naar hij achteraf vertelde, weinig ervaring mee had.

Zo op het oog kwam zwart een beetje gedrukt te staan, maar in de loop van de partij kwam het ratingverschil toch tot uiting. Zonder echt iets fout te doen kwam Luigi steeds moeilijker te staan en uiteindelijk ging zijn pion op e5 verloren.

Op bord 4 speelde Johan. Hij speelde met zwart en kwam naar mijn indruk best goed uit de opening, maar in de loop van de partij kreeg hij steeds meer met ruimtegebrek te kampen. Tegenkansen had hij nauwelijks.

Op bord 2 speelde David met zwart een partij waarvan het moeilijk was in te schatten of er iemand beter stond. Na de opening wist hij zijn tegenstander met een dubbele c-pion op te zadelen, maar zelf had hij een achtergebleven d-pion. Naar mijn inschatting stond hij een fractie beter.

Zelf speelde ik met wit aan bord 1 tegen William van den Bosch. Na een nogal experimentele opening ontstond er een ongebruikelijk middenspel, in de loop waarvan ik erin slaagde een pion te winnen. Mijn koning stond nogal op de tocht (niet gerokeerd, uiteindelijk op g3 beland), maar uiteindelijk wist ik toch een eindspel te bereiken waarin mijn aanval op zijn koningsstelling de doorslag moest geven.

Rond tien uur gaf Luigi zijn partij op, en een minuut of twintig later moest ook Johan zich gewonnen geven, waarmee de stand op 2-0 voor ’t Paardje kwam.

Inmiddels was er in de partij van David een viertoreneindspel ontstaan, dat zijn tegenstander een beetje te gemakkelijk opnam. Je moet nooit te zeker zijn van remise!

Door fraaie manoeuvres slaagde David erin een vrijpion te creëren en daarmee de winst af te dwingen. Knap gedaan!

Vrijwel tegelijkertijd gaf ook mijn tegenstander op. Ik had weliswaar verzuimd in de koningsaanval te winnen, maar na dameruil bleef er een toreneindspel over met drie pluspionnen voor wit, dat zwart uiteindelijk opgaf.

Hiermee eindigde de wedstrijd ’in blessuretijd’, zoals Luigi zei, nog in een gelijkspel: 2-2. Een mooi resultaat tegen een tegenstander die een beduidend hogere gemiddelde rating had.

Helaas was er weinig tijd om de partijen, die toch interessant genoeg waren geweest, nog eens rustig te analyseren. Het was al tien voor elf, zodat de afkickbiertjes in recordtempo moesten worden geconsumeerd.

De terugweg duurde ongeveer twee keer zo lang als de heenreis. Er was een wegafzetting en er stond geen alternatieve route aangegeven, zodat we na een half uur omrijden weer uitkwamen bij … Made! Daarna was het uiteraard een fluitje van een cent en om middernacht waren we weer thuis.

’t Paardje A  De Kentering A  
William van den Bosch1774 Leon ter Beek18570-1
Peter van den Hout1869 David Bruggeman17630-1
Pierre Jaspers1908 Luigi de Mas16111-0
René Stadhouders1658 Johan Knuvers15841-0
  1802   17042-2

Dance, dance

Door David

Op de fiets naar huis voelde ik me alsof ik op een leuk feestje was geweest. De roes van gezelligheid en van het dansen met de stukken in dansen met verschillende danspartners. Wilde dansen merendeels, waarin we vaak struikelden, we moesten lachen om de soms klunzige zetten en er na afloop steeds een lekker drankje met gezellige klets was. Vijf ‘dansen’ maar liefst, wat mogelijk was op één avond door de strakke leiding van Ton.

Het was een goed bezocht feestje: 37 schakers, en daarnaast Ton en nog een stuk of zes toeschouwers. Het overtrof de verwachtingen, een volle danszaal! En het plezier spatte er op alle borden vanaf, en om de vele cadeautjes overeen weer – “het lijkt Sinterklaasavond wel”, zei Leon- werd alleen maar gegrinnikt.

Een markant moment in mijn eerste partij, waarin ik eerst gewonnen, toen verloren stond en toen, als gulle geste, van Niels Feijen een cadeautje kreeg: Ta8-a5…. pat!

Erg leuk ook om naast bekende en nieuwe bezoekers, ook meerdere oud-leden te mogen verwelkomen. Zo dient deze nieuwe open rapidactiviteit ook het plezierig doel van fijne ontmoetingen; De Kentering heeft een web van schaakliefhebbers die hun oude club nog steeds weten te vinden.

Nico won met een indrukwekkende serie van louter winstpartijen. Alleen tegen hem stond de ons inmiddels bekende Xiheng Zhang – jeugdlid van HMC – een punt af. Ook Xiheng won verder vier maal, en bevestigde de snel opgaande baan van zijn gestaag reizende ster. Verrassing van de avond was – wat mij betreft – Tim Thole (ook HMC) die, met zijn nog bescheiden rating van 1404, ook geen enkele partij verloor en maar één remise toestond. En dat in een sterk deelnemers veld met schakers met soms 700 meer ratingpunten. Maar ja, bij rapidschaak zegt rating niet alles…

Tjeu, de genereuze sponsor van dit feestje, kon er helaas niet bij zijn, maar gaf aan in gedachten aanwezig te zijn in iedereen succes en vooral veel schaakplezier te wensen. Hopelijk kunnen we ook gauw weer met hem ‘dansen’ op de 64 velden. Daarvoor heb je geen stramme benen maar een scherpe geest nodig; en dat is Tjeu wel toevertrouwd!

Je vindt de complete uitslag op de pagina ‘Rapid- 2023-2024 Eindstand’

De Vughtse Toren 1 – Kentering 1: een half punt tekort

Door David

Zaterdag speelde het eerste team in Vught de tweede ronde KNSB. Niet in de gebruikelijke locatie De Elzenburg maar in de naastgelegen basisschool De Avonturier. Vanwege de voorbereidingen van de 11e van de 11e in De Elzenburg, moest Vughtse Toren 1 uitwijken. Heb je voor carnavaleske gekkigheid een week voorbereidingstijd nodig? En daarmee stopte het avontuur niet: ook in de school moesten we tegen het einde van de wedstrijd, in de fase van tijdnood en spannende stellingen, verhuizen naar een ander lokaal omdat een blaaskapel in een aanpalend lokaal ging oefenen. Ook vast voor de 11e van de 11e. En maakte het uit? Nee, natuurlijk niet. De gastheren waren verontschuldigend en erg vriendelijk en de hinder was voor iedereen dezelfde. Misschien was het zelfs in ons voordeel: organisatorische creativiteit en enig improviseren kunnen wij als de beste, toch?

Had die creatieve vaardigheid me op het bord ook maar bijgestaan op het beslissende moment… Na een boeiende partij tegen Evelina Getmanchuk op bord 2 was op zet 40 een dynamische, min of meer gelijke stelling ontstaan. Dat mag een wonderlijke inschatting zijn met een kwaliteit achter, maar mijn paard had een prachtig wit veld en de open positie van de koningen was voor beide partijen even gevaarlijk.

Onderstaand de stelling na zet 41. Df3

Op de 45e zet (zet 5 in de gepresenteerde stelling), na Tg1??, kan zwart dus met een combinatie in een zeer voordelige stelling belanden.
Wie ziet hoe?

Een mooie partij, die helaas ontsierd werd door onnauwkeurigheden in de slotfase. En, ook daardoor, helaas een half punt tekort. Het laat als altijd het knagende gevoel dat er echt meer in had gezeten dan een nipt verlies: