Door Leon ter Beek
Op de clubavond van maandag 1 mei hoorde ik dat Marc in het ziekenhuis was opgenomen en dat het zeer slecht met hem ging. Ik had die week vakantie en besloot daarom twee dagen later, op woensdag 3 mei, bij hem op bezoek te gaan. Ik had een klein schaakbord met stukken meegenomen.
Ik was op het ergste voorbereid want ik wist dat zijn toestand kritiek was. Maar toen ik op zijn kamer was, leek het in eerste instantie mee te vallen. Marc zag er weliswaar erg slecht uit, maar hij lag niet, wat ik eigenlijk verwacht had, aan allerlei slangetjes. Hij lag zelfs niet aan een infuus, maar zat op bed en kon opstaan om mij te begroeten. Hij was verrast mij te zien en omhelsde mij spontaan. Zijn ex-vrouw Irma, die ook aanwezig was, vertelde mij dat Marc voor de poort van de dood was weggehaald en dat het nu weliswaar wonder boven wonder redelijk ging, maar dat de situatie nog steeds elk moment kon omslaan.
Maar goed, geestelijk leek Marc nog behoorlijk de oude. Hij praatte alleen langzamer dan anders, en ik kon zien dat zijn buik was opgezwollen. Na een dik uur praten wilde Marc wel eens schaken! Het bord werd tevoorschijn gehaald en Marc ging op bed zitten, ik in een rolstoel tegenover hem en tussen ons in zette ik mijn schaakbord op een soort verrijdbare trolley, precies op de goede hoogte.
Het werd een leuke partij, die ik thuis heb gereconstrueerd. Hieronder volgt de notatie. Lees verder